บทห้าสิบที่หนึ่ง

แสงนวลอ่อน ๆ เต้นระบำไปทั่วห้องผ่านม่านที่แง้มไว้เล็กน้อย ส่องให้เห็นร่างที่นอนซุกกันอยู่ใต้กองผ้าปูที่นอนผ้าไหมสีเบจของวอน

วอนขยับตัว กะพริบตาช้า ๆ ขณะที่ความง่วงงุนยังคงเกาะกุมอยู่ในห้วงคำนึง เขาใช้เวลาชั่วครู่เพื่อดื่มด่ำกับความใกล้ชิดอันเงียบสงบ สัมผัสได้ถึงน้ำหนักของไมเคิลและดีแลนที่เบียดชิด ร่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ